Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Ζήσε την Στιγμή...


''Εύχομαι να είσαι καλά, εύχομαι να ζεις, και να μην ταλαιπωρείσαι από αυτά τα παιχνίδια του μυαλού μας, που μας βασανίζει με πολλές σκέψεις, με πολλούς λογισμούς, με πολλή μεγάλη ταλαιπωρία, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά που μας συγχύζουν και μας αναστατώνουν να μην είναι τώρα μπροστά μας, αλλά να είναι παλιά, να έχουν φύγει, να έχουν περάσει.. Έλα όμως που ο νους δεν το καταλαβαίνει αυτό..! Έλα που ο νους μας δεν μπορεί να σταθεί στο ''εδώ και τώρα'' , αλλά θέλει να πηγαίνει στο ''εκεί και τότε''..! ... Ζήσε το τώρα. Δώσε στο Θεό την ευκαιρία να σου δώσει τα δικά του καινούργια δώρα. Ζήσε την ζωή σου με ελπίδα, με προσμονή μιας καλύτερης κατάστασης.. Ανέβα λίγο! Γιατί το να' σαι πεσμένος, το να' σαι απογοητευμένος, το να' σαι μπλοκαρισμένος, μελαγχολικός, είναι κατά κάποιον τρόπο και επιλογή σου. Το θέλεις κι εσύ, το επιλέγεις, το αποφασίζεις. Εσύ δέχεσαι να βουλιάξεις, να στενοχωρηθείς..''
π.Ανδρέας Κονάνος


Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Η γόμα και το μολύβι!!!

Η ιστορία του μολυβιού και της γόμας….

Μολύβι: Συγνώμη
Γόμα: Για ποιο πράγμα μου ζητάς συγνώμη αφού δεν έκανες τίποτε κακό.
Μολύβι: Συγνώμη που πληγώνεσαι εξαιτίας μου…κάθε φορά που κάνω ένα λάθος είσαι εκεί για να το σβήσεις και να το διορθώσεις… κάθε φορά όμως που εξαφανίζεις τα λάθη μου χάνεις και ένα κομμάτι του εαυτού σου αφού όλο και μικραίνεις…
Γόμα: Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν με πολύ ενδιαφέρει… βλέπεις είμαι φτιαγμένη για αυτό ακριβώς το πράγμα, να διορθώνω τα λάθη σου παρ’ όλο που γνωρίζω ότι μία μέρα θα πάψω να υπάρχω. Είμαι ικανοποιημένη με τον ρόλο που καλούμαι να παίξω γι’ αυτό σε παρακαλώ σταμάτα ν’ ανησυχείς… δεν αντέχω να σε βλέπω θλιμμένο.

Οι γόμες είναι οι γονείς μας και τα μολύβια εμείς τα παιδιά τους. Οι γονείς είναι πάντα εκεί δίπλα στα παιδιά τους, έτοιμοι να «διορθώσουν» τα λάθη τους, με κόστος συχνά ψυχικό και σωματικό..ας φροντίσουμε τους γονείς μας και ας τους φερθούμε με ευγένεια, καλοσύνη και αγάπη...

Καλό Απόγευμα...