~Όταν οι τοίχοι μιλάνε...~ vol 2

και επειδή μιλάνε πολύ δεν αρκούσε μια μόνο ανάρτηση...
ίσως και όχι μόνο δύο...!!!

~Όταν οι τοίχοι μιλάνε...~ vol 1

Κι όμως κι οι τοίχοι είναι φλύαροι...λένε κι αυτοί πολλά!!!

~Για μια ακόμη φορά...~

Και μιας που σε λίγες ώρες αναχωρούμε για την Πόλη της καρδιάς μας,
θα σας ταξιδέψουμε μέσα από φωτογραφίες...

~Κάποτε...~

Οι βασιλιάδες χωράνε σ’ ένα κουτί από σπίρτα όταν κοιμάσαι. Και τα σκυλιά, το βράδυ, κοιτάζουν δακρυσμένα προς τα κει που ήμαστε κάποτε παιδιά.

~Τάσος Λειβαδίτης

...κι όπως κρατάει η βροχή τον χορό...!!!

και εκείνους που τους είδαν να χορεύουν

τους πέρασαν για τρελούς 

αυτοί που δεν μπόρεσαν να ακούσουν την μουσική!!!

Friedrich Nietzsche

~Τα μάτια σου...αθόρυβα μα και τόσο φλύαρα~

Αν κάποιος με ρωτούσε γνωρίζοντας με ποιο πιστεύω πως είναι το πιο φλύαρο μέρος του σώματός μας, αναμενόμενα θα πίστευε πως θα απαντούσα, πως είναι το στόμα...μα όχι φίλε μου...τα μάτια σου είναι αυτά που φλυαρούν...
που φλυαρούν την αλήθεια...
που λένε τα πάντα...
που τραγουδούν την χαρά σου...
που ψέλνουν την λύπη σου...
που ουρλιάζουν την οργή και τον θυμό σου...
ναι...
τα μάτια σου φίλε μου...είναι τόσο αθόρυβα, μα συχνά ο θόρυβος τους είναι εκκωφαντικός...
τα μάτια σου...τα μάτια μου...τα λένε όλα μωρέ...το στόμα απλά αφήνει τον ήχο των λόγων τους να φτάσει στα αυτιά σου...
Τα μάτια σου...ο καθρέφτης της ψυχής σου!!!

Β.

~Είναι αυτή η βροχή ρε παιδί μου...~

...που σε λυτρώνει, σε κάνει να νιώθεις λιγάκι πιο ελεύθερος, πιο καθαρός από σκέψεις που σε ρίχνουν. Σε ηρεμεί...κι όταν οι σκέψεις σε κυκλώνουν ασφυκτικά βγες απλά και περπάτα στη βροχή...

Καλό βράδυ...

~Αν το μόνο που μας μένει είναι το σήμερα!!!~

H αποχαιρετιστήρια  επιστολή του Gabriel Garcia Marquez!!! 

Αν ξέχναγε ο Θεός για μια στιγμή ότι είμαι μαριονέτα πάνινη και μου'δινε ένα κομμάτι ζωής,
μάλλον δε θά'λεγα ό,τι σκεφτόμουν αλλά θα σκεφτόμουν ό,τι θά' λεγα...
θά' δινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που κοστίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν...
θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν περισσότερο, καταλαβαίνω ότι κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εβδομήντα δευτερόλεπτα φωτός...
θα περπατούσα όταν οι άλλοι θα είναι σταματημένοι
θα ξύπναγα όταν οι άλλοι θα κοιμούνται...
θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλάνε και  θ' απολάμβανα ένα καλό παγωτό σοκολάτας...
αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωής, θα ντυνόμουν απλά, θά'πεφτα με τα μούτρα στον ήλιο, αφήνοντας ξεσκέπαστο όχι μόνο το σώμα μου αλλά και την ψυχή μου...
Θεέ μου, αν είχα μια καρδιά, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα τον ήλιο να βγει...
Θα ζωγράφιζα στ' αστέρια με ένα όνειρο του Van Gogh, ένα ποίημα του Benedeti, κι ένα τραγούδι του Serrat θα ήταν η καντάδα που θα έκανα στη Σελήνη...
θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα για να νιώσω τον πόνο απ' τα αγκάθια τους και το κατακόκκινο φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής...δε θ' άφηνα να περάσει καμιά μέρα χωρίς να πω σ'αυτούς που αγαπώ, ότι τους αγαπώ...
θα έπειθα κάθε γυναίκα ή άντρα ότι είναι οι αγαπημένοι μου και θα ζούσα ερωτευμένος με την αγάπη...
στους ανθρώπους θ' αποδείκνυα πόσο λάθος κάνουν όταν σκέφτονται ότι σταματούν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να ξέρουν ότι γερνούν όταν σταματούν να ερωτεύονται...
σ' ένα παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετά...
στους γέρους θα μάθαινα ότι ο θάνατος δεν έρχεται με τα γηρατειά αλλά με τη λησμονιά...
τόσα πράγματα έμαθα από εσάς τους ανθρώπους...
έμαθα ότι όλος ο κόσμος θέλει να ζει στην κορυφή, χωρίς να γνωρίζει ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που ανεβαίνει την ανηφόρα...
έμαθα ότι όταν ένα νεογέννητο σφίγγει με τη γροθιά του το δάχτυλο του πατέρα του, τον κρατά αιχμάλωτο για πάντα...
έμαθα ότι ένας άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κοιτάξει τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί...
είναι τόσα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά τελικά δε θα μου χρησιμεύσουν και πολύ όταν θα με κλείσουν σ' αυτή τη βαλίτσα...
δυστυχώς θα πεθάνω...


Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

~Μεγάλη υπόθεση αυτή η μικρή κόκκινη κορδελίτσα~

Παγκόσμια μέρα κατά του ιού του AIDS...
Πρώτη του Δεκέμβρη λοιπόν...

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Το AIDS έναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Γύρω στα 25.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού HIV. Η σεξουαλική επαφή αποτελεί τον κύριο τρόπο μετάδοσης του HIV.

Παρά την παγκόσμια προσπάθεια ελέγχου, η επιδημία HIV/AIDS συνεχίζει να παραμένει ανεξέλεγκτη στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ιδιαίτερα της Υποσαχάρειας Αφρικής.

 

Το θέμα όμως δεν είναι να μιλάμε για την μεγάλη θνησιμότητα που προκαλεί ο ιός, ούτε το αν η επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά για να τον καταπολεμήσει...κάποια στιγμή θα έπρεπε να αρχίσουμε να μιλάμε για την πρόληψη και την προφύλαξη της σεξουαλικότητας μας, του σώματος και της υγείας μας...

Καλό μήνα λοιπόν...

and Use your brain... Keep your body healthy and WEAR A FUCKING CONDOM!!!!!!!!!!!!!!
It takes enough to find the one... Until then, protect yourself and others! Let's all stop HIV/AIDS... TODAY!