Πριν 55 χρόνια (1957) οι Άγγλοι κατακτητές, τα μεσάνυχτα της 13ης του Μάρτη οδηγούν τον 18χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δυο λεπτά αργότερα, στις 14 Μαρτίου, η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.
Εκτός από τον χαμό ενός άριστου νέου, η Κύπρος θρηνεί και τον χαμό ενός άριστου ποιητή...
''Την Ελλάδα αγαπώ, αλλά και σ'ένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα,
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.''
Αιωνία του η μνήμη...
...Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η τρίτη που διαβάζει,μπαίνει κι η πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.
- παρόντες όλοι;
- Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
- Παρόντες, λέει ο δάσκαλος · και με φωνή που τρέμει:
- Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει να πέσουν μ’ αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.
- Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος,