Ήρθε η ώρα να παραλάβω το βραβειάκι μου!

Βραβείο "For you christmas award!"

Κανόνες:

1) Ευχαριστείς αυτόν που σου το χάρισε.

2) Απαντάς στις ερωτήσεις:

1.Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση

2.Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

3.Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

4.Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Και...

3) Κάνε μια ευχή για το 2014

4) Δώσε το βραβείο σε 6 blogs που παρακολουθείς

Απαντήσεις...

1) Ευχαριστώ την αγαπημένη μου φιλεναδίτσα, που περιμένω να έρθει πως και πως... enakathemera.blogspot.gr

2) 1. Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση είναι πέρσι τα Χριστούγεννα, που η μέρα ξεκίνησε με τον εκκλησιασμό στον αγαπημένο μου Ι.Ναό του Αγ. Χαραλάμπους. Είχε αγρυπνία και ήταν πραγματικά τόσο όμορφα και κατανυκτικά...Ένιωσα πως άνοιξα την καρδιά μου για να υποδεχτώ το θείο βρέφος. Μετά βρήκα τους φίλους μου, διασκεδάσαμε...ε, και γυρίσαμε το πρωί στο σπίτι...ακολούθησε το πατροπαράδοτο τραπέζι που κλασσικά κρατά ώρες και έτσι κύλησε όμορφα η μέρα....Βέβαια κάθε χρονιά, η ημέρα αυτή αφήνει κάτι όμορφο στην μνήμη!

   2.Αγαπημένο ξένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι...το κλασσικό "Last Christmas...".

   3. Αγαπημένο ελληνικό ''Ο Μικρός Τυμπανιστής".

   4. Δεν ξέρω τι θα ήθελα...όλα τα δώρα είναι ευπρόσδεκτα!

3) Το νέο έτος που θα έρθει εύχομαι να είναι γεμάτο όμορφες στιγμές με πρόσωπα που αγαπάμε και μας αγαπούν. Πάνω από όλα όμως εύχομαι υγεία για όλους.

4) Το βραβείο θα το δώσω:

Izy (easy) Peasy Ideas
Soul Diamonds...
Με μια κούπα καφέ...
Beauty and the food beast
Γλυκές Δημιουργίες
της Σταυρούλας

~Sivert Høyem~ 1/12/12...1/13/13!

Ήθελα καιρό να την κάνω αυτήν την ανάρτηση!
Ένας χρόνος πέρασε (άντε και 2 μέρες ακόμη)...

~Sivert Høyem~

αγάπη...λατρεία... αναμφισβήτητα η καλύτερη συναυλία που πήγα...ήρθαν κι άλλες βέβαια αλλά δεν ήταν σαν κι αυτή.

Η αλήθεια είναι πως πήγα απροετοίμαστη...δυο τρία κομμάτια μόνο.

Mετά το warming up (ας μην το συζητήσουμε καλύτερα), βγαίνει ο S.

Αγάπη...λατρεία ξανά.

Χαιρετά... αλαλαγμός από κάτω, παραλήρημα...

Ξεκινά με το "Prisoner of the road" αυτό ακριβώς που ήθελα να ακούσω για αρχή...

Πάνω στην σκηνή, αυτός και τέσσερις κιθάρες...

Κι αυτή η γνωστή κουρτίνα...να παίρνει κάθε φορά το χρώμα από τον προβολέα που έπεφτε πάνω της...

Σχεδόν δυο ώρες δεν έπαιρνες τα μάτια σου από την σκηνή...υπέροχη φωνή, αισθαντική, σθεντόρια...

Κι αυτός...απλός και τόσο επιβλητικός να κάνει το κομμάτι του και συ από κάτω άντε να μαζευτείς...

Ένα ακόμη από τα αγαπημένα τραγούδια..."Majesty"...

waiting...

still waiting for...

and there...

he just came up...

and even his shadow drove us in crazy...

and he 

was "Majesty"

Δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω τον Μπ. 

Αν δεν ήταν αυτός πιθανόν να μην  γνώριζα, άκουγα τέτοια τραγούδια...

Δεν θα μπορούσε να μπει καλύτερα ο τελευταίος μήνας του έτους...

Ανυπομονούμε για την επόμενη φορά!

Καληνύχτα...

 Για να χαθείτε  καλύτερα!

Η ζωή ανθίζει μέσα στα δακρυγόνα!!!

Και να που η ζωή τα καταφέρνει, και βλαστίζει μέσα στα κάνιστρα των δακρυγόνων.

Η φωτογραφία είναι του Issam Rimawi (APA images) και τραβήχτηκε στο παλαιστινιακό χωριό Μπιλαΐν στη Δυτική Όχθη. Τα κάνιστρα των δακρυγόνων μαζεύτηκαν σε διάρκεια χρόνων, στις συγκρούσεις ενάντια στην ανέγερση του ισραηλινού Τείχους της Ντροπής. Ο κήπος φτιάχτηκε ακριβώς στο σημείο όπου έπεσε νεκρός από ευθεία βολή ενός τέτοιου δακρυγόνου το 2010 ο παλαιστίνιος Bassem Abu Rahma. 

πηγή: http://left.gr/news/i-zoi-anthizei-mesa-sta-dakrygona#sthash.k531MnGF.dpuf

Delawer Omar! Ο ζωγράφος του Πολέμου...

Ο Delawer Omar γεννήθηκε 15 Οκτωβρίου του '86 και είναι κουρδικής καταγωγής.
Από την νεαρή του ήδη ηλικία ανακάλυψε την αγάπη του για την τέχνη και συγκεκριμένα για την ζωγραφική...
Η θεματική του είναι αρκετά ξεκάθαρη μέσα από τους πίνακες του!
Θα τον χαρακτηρίζαμε ως τον "Ζωγράφο του Πολέμου", που προσπαθεί να μεταφέρει στον καμβά του και να αποτυπώσει στα πορτραίτα του, τον πόνο που προκαλεί ο πόλεμος και την ελπίδα της ειρήνης...
Χαρακτηριστικό στα έργα του, στα περισσότερα είναι το περιστέρι!

Delawer Omar!

 Καλό σας απόγευμα!
Β.

Τα πραγματικά σώματα μετά την εγκυμοσύνη και η αληθινή ομορφιά της μητρότητας!!!

Το άγχος των κιλών της εγκυμοσύνης κάνει πολλές γυναίκες να πιστεύουν σε θαύματα, κανένα από τα οποία δεν έχει σχέση με αυτό της γέννησης ενός παιδιού.

Σε αντίθεση με την μη ρεαλιστική τάση, που θέλει τις γυναίκες να χάνουν αστραπιαία τα κιλά της εγκυμοσύνης, όπως άλλωστε μπορούν να κάνουν οι celebrities, το 4th Trimester Bodies Project έχει σκοπό να δείξει την πραγματική ομορφιά της μητρότητας.

Η φωτογράφος, Ashlee Wells Jackson, είναι η μητέρα πίσω από το 4th Trimester Bodies Project, το οποίο φωτογραφίζει μητέρες από όλη την Αμερική με τα παιδιά τους. "Ζούμε σε μια κοινωνία, η οποία έχει μανία με την τελειότητα. Το project έχει σκοπό να επικεντρωθεί στην ομορφιά αυτού που είμαστε", λέει και φυσικά φωτογραφίζεται η ίδια με ένα από τα τρία παιδιά της, όπως και πολλές άλλες γυναίκες με τα παραπανίσια ή όχι κιλά που τους άφησε η γέννηση του ή των παιδιών τους, με ουλές, ραγάδες, τις ατέλειες γενικά στο σώμα γενικά, αλλά και στην... ψυχή, όπως η κατάθλιψη μετά τον τοκετό.

Οι φωτογραφίες θα τυπωθούν σε βιβλίο και θα εκτεθούν ακόμα σε έκθεση, ενώ η Ashlee Wells Jackson που ήδη έχει προγραμματίσει φωτογραφήσεις σε Philadelphia, Portland, Los Angeles και Kansas City καλεί όσες γυναίκες θέλουν να φωτογραφηθούν να τον δηλώσουν στο4th Trimester Bodies.com.

Πολλές γυναίκες φοβούνται τι θα γίνει με το σώμα τους μόλις γεννήσουν και αγχώνονται πώς θα επιστρέψουν γρήγορα στα κιλά που ήταν πριν. Το σώμα αλλάζει όταν γίνεσαι μητέρα. Γίνεται πιο χαλαρό και οι μυς δεν είναι πια τόσο όσο σφιχτοί ήταν. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είχες και αν θέλεις να το αποκτήσεις ξανά πρέπει να δουλέψεις πολύ με την γυμναστική και την διατροφή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα κιλά της εγκυμοσύνης δεν εξαφανίζονται μαγικά, όπως θέλουν να πιστεύουμε στο Χόλιγουντ. Θέλει κόπο. Αν δεν το βιώσεις (και σας μιλάει μια μάνα με πτυχίο γυμνάστριας) δεν το αποδέχεσαι. Επίσης, αν δεν γίνετε μάνες (που μου έλεγε και η μαμά μου) δεν θα μπορέσει καμιά να σας πείσει νωρίτερα, ότι το σώμα σας μετά την γέννηση ενός παιδιού, έρχεται δεύτερο σε σημασία...

Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες!

Όλες τους πανέμορφες, γλυκύτατες και λαμπερές...

γιατί είναι μανούλες! 

Καληνύχτα!

Β.

Πηγή:  http://cosmo.gr 

~Before i die I want to...

«Πριν πεθάνω…» 

Μια θλιβερή ιστορία που έγινε παράδειγμα δημιουργικότητας. 

Ξεκίνησε όταν η Κάντι Τσάνγκ έχασε κάποιον που αγαπούσε πολύ.

Mε τη βοήθεια παλιών και νέων φίλων, 

ζωγράφισε στην πλευρά μιας εγκαταλελειμμένης κατοικίας, 

που βρισκόταν στη γειτονιά της στη Νέα Ορλεάνη, 

με κιμωλία σε μαυροπίνακα και χρησιμοποίησε stencils για να αποτυπώσει την φράση «Before I die I want to..».

Κάθε περαστικός μπορούσε με μια κιμωλία να μοιραστεί τις προσωπικές του φιλοδοξίες στο δημόσιο χώρο, αφού σκεφτεί τη ζωή του.

Μέχρι την επόμενη μέρα, ο τοίχος ήταν γεμάτος και συνέχιζε

να μεγαλώνει: before I die I want to...να τραγουδήσω 

για εκατομμύρια θεατές, να την κρατήσω για ακόμη μια φορά 

στην αγκαλιά μου, να δω την κόρη μου να αποφοιτά...

να είμαι ο εαυτός μου.

Χάρη στους ανθρώπους με πάθος, 

πάνω από 350 «Before I die I want to» τοίχοι δημιουργήθηκαν

σε περισσότερες από 25 γλώσσες, σε περισσότερες από 60 χώρες. 

( via http://www.athensvoice.gr/ )

Θα ήταν ωραία ,να καταλαβαίναμε επιτέλους πως η ζωή  μας είναι μικρή και τόσο μα τόσο απρόσμενη...Καιρός να αλλάξουμε την σκέψη μας , να γυρίσουμε την ματιά μας προς τα μέσα μας , να δούμε τι είναι αυτό που θέλουμε και να το πραγματοποιήσουμε....

Καλό σας απόγευμα.

Β.

~Όταν οι τοίχοι μιλάνε...~ vol 3

Καλησπέρα...καλησπέρα...

Είναι αλήθεια ότι αυτά που μας λένε οι τοίχοι είναι πολλά...αλλά γεμάτα νόημα!

Καλό απόγευμα...

7 τρόποι να μάθετε στο παιδί σας να περιμένει...

...ενώ εκείνο θέλει κάτι ΤΩΡΑ!!!

Τα παιδιά είναι από τη φύση τους ανυπόμονα και απαιτητικά, γιατί δεν αντιλαμβάνονται τον πραγματικό χρόνο και βάζουν πάνω απ' όλα τις επιθυμίες τους. Όμως το να μάθουν να τις συγκρατούν και να περιμένουν τη σειρά τους είναι κάτι που θα τους φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Δοκιμάστε τους τρόπους που ακολουθούν για να τους το διδάξετε! 

1. Δώστε το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά μαθαίνουν πάντα περισσότερα από τη συμπεριφορά παρά από τα λόγια των γονιών τους. Γι’ αυτό προσέξτε τι λέτε, πώς φέρεστε και τι εκφράζει η γλώσσα του σώματός σας στις περιστάσεις που χρειάζεται να δείξετε κι εσείς υπομονή, όπως για παράδειγμα όταν περιμένετε στην ουρά στην τράπεζα. Ή όταν είστε εγκλωβισμένοι με το αυτοκίνητο σε μποτιλιάρισμα -αντί να βρίζετε και να κορνάρετε, βάλτε χαλαρωτική μουσική και προσπαθήστε να ηρεμήσετε. Όταν δεν καταφέρνετε να δώσετε το καλό παράδειγμα, μην διστάσετε να εξηγήσετε στο παιδί για ποιο λόγο χάσατε την υπομονή σας, να ομολογήσετε ότι ήταν λάθος σας και να συζητήσετε μαζί του τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει για να το αποφύγετε. 

2. Βοηθήστε τα να κατανοήσουν τι ακριβώς τους συμβαίνει όταν είναι ανυπόμονα. Τα νήπια δεν έχουν πάντα την ικανότητα να εκφράσουν ό,τι νιώθουν κι αυτό τα κάνει να νιώθουν ακόμα πιο μπερδεμένα. Όταν βλέπετε ότι το παιδί δείχνει σημάδια ανυπομονησίας και εκνευρισμού, βοηθήστε το να καταλάβει γιατί νιώθει έτσι. Για παράδειγμα, όταν περιμένετε στον παιδίατρο για το εμβόλιο πείτε «ξέρω ότι θέλεις να φύγουμε από εδώ γρήγορα, όμως προηγούνται δύο άλλα παιδάκια και θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα». Μην ξεχνάτε να επιδοκιμάζετε την προσπάθειά του («μπράβο σου που περιμένεις τόση ώρα χωρίς να γκρινιάζεις»). Και μόνο το γεγονός ότι δείχνετε να αντιλαμβάνεστε την προσπάθεια που καταβάλλει θα κάνει το παιδί να θέλει να προσπαθήσει περισσότερο. 

3. Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις. Μερικές φορές τα παιδιά απλά δεν μπορούν να περιμένουν τόσο όσο θα θέλαμε. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας ζουν στον… κόσμο της επιθυμίας και δεν μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.. Για παράδειγμα, ένα πιτσιρίκι που πεινάει δεν μπορεί να περιμένει μία ώρα για να φάει. Γι’ αυτό, αν το φαγητό αργεί πολύ ακόμα, αφήστε το να φάει μια φρυγανιά ή μια φέτα ψωμί. Γύρω στα πέντε μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα το χρόνο και να καταπιέζουν τις επιθυμίες τους ελέγχοντας τη συμπεριφορά τους. 

4. Βοηθήστε το να εφεύρει τρόπους για να περνάει καλά περιμένοντας. Όταν στέκεστε μαζί στην ουρά του σούπερ μάρκετ, ρωτήστε το τι νομίζει ότι θα έκανε την αναμονή πιο ευχάριστη. Προτείνετε να παίξετε παιχνίδια του τύπου «βρες με 10 ερωτήσεις τι έχω βάλει στο μυαλό μου» ή «βρες γύρω σου ένα αντικείμενο που αρχίζει από ‘κ’» κ.λπ. 

5. Χρησιμοποιήστε ένα ξυπνητήρι. Λέμε στο παιδί ότι θα πρέπει να περιμένει 5 λεπτά μέχρι να τελειώσουμε κάποια δουλειά και να του διαβάσουμε το βιβλίο του κι αυτό αρχίζει και γκρινιάξει ξανά πριν περάσουν 50 δευτερόλεπτα. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει απλώς επειδή το παιδί δεν ξέρει πόσο ακριβώς διαρκούν τα πέντε λεπτά. Δοκιμάστε να ρυθμίσετε ένα ξυπνητήρι και να του εξηγήσετε ότι θα μπορείτε να ασχοληθείτε μαζί του όταν ακουστεί το «ντριιιν», ώστε να αποκτήσει μια εικόνα του τι σημαίνει «5 λεπτά»! 

6. Γράψτε το στον παιδικό σταθμό. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει η ανάγκη να απασχολείται κάπου το παιδί μερικές ώρες της ημέρας, είναι χρήσιμο να πάει στον παιδικό σταθμό. Εκεί, θα μάθει να περιμένει τη σειρά του, να κάνει υπομονή, να ακολουθεί κανόνες και να δείχνει αυτοσυγκράτηση, δεξιότητες που θα του φανούν εξαιρετικά χρήσιμες στο νηπιαγωγείο και αργότερα. 

7. Προετοιμάστε τα. Όταν πρόκειται να βρεθείτε κάπου όπου θα χρειαστεί να περιμένετε για αρκετή ώρα, είναι σκόπιμο να προετοιμάσετε το παιδί από το σπίτι, ώστε να ξέρει τι θα συναντήσει εκεί αλλά και ότι θα πρέπει να κάνει υπομονή. Π.χ. όταν πάτε στο θέατρο, εξηγήστε του ότι η παράσταση δεν θα αρχίσει αμέσως μόλις καθίσετε στο κάθισμά σας, αλλά ότι θα πρέπει να περιμένετε μέχρι να καθίσουν όλοι, να ετοιμαστούν οι ηθοποιοί κ.λπ. Τονίστε του ότι η αναμονή αξίζει τον κόσμο γιατί έτσι θα μπορούν να γίνουν όλα όσα πρέπει προκειμένου να απολαύσετε το όμορφο θέαμα που πρόκειται να παρακολουθήσετε. 

Της Ζέτας Κωνσταντινίδου (σχολική ψυχολόγος)

Η ιστορία των Vintage γυναικείων tattoo!

Από τις συμμορίες, στα «παιδιά των λουλουδιών» και στους εξεγερμένους εφήβους, τα τατουάζ -κυρίως τα ολόσωμα- θεωρούνται ότι είναι ένα σύγχρονο… επίτευγμα, δηλωτικό της διαφορετικότητας, ίσως και της αντίδρασης στο κατεστημένο. Ωστόσο, τα τατουάζ δεν είναι ένα σύγχρονο πολιτιστικό φαινόμενο! Δεκαετίες πριν ο Jimmy Buffet τραγουδούσε «Είναι μια μόνιμη υπενθύμιση των εφήμερων συναισθημάτων» και οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο στόλιζαν με υπερηφάνεια ολόκληρα τα σώματά τους με ασπρόμαυρα σχέδια!

Ενώ σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αρχαιότερη καταγραφή τατουάζ (δερματοστιξίας, καλύτερα) αναφέρεται από την Εποχή του Χαλκού, και πιο συγκεκριμένα στο 3300 π.Χ., η τέχνη του τατουάζ πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Ιαπωνία (για καλλωπισμού, μαγεία αλλά και για να καταδείξει τους εγκληματίες) τον 5ο αιώνα π.Χ. Εξαιτίας της απαγόρευσης να φορούν κιμονό, οι γυναίκες της εργατικής τάξης στην Ιαπωνία -αντιδρώντας στις κυρίες της υψηλής κοινωνίας- φορούσαν «κοστούμια» τατουάζ στο σώμα τους, που κάλυπταν το λαιμό, τον κορμό και έφταναν μέχρι το γόνατο.

Η ιαπωνική κυβέρνηση, θεωρώντας ανατρεπτική αυτή την πρακτική των γυναικών των κατώτερων τάξεων, απαγόρευσε τα τατουάζ το 1870, μεταφέροντας με τον τρόπο αυτό τη δρματοστιξία στα… υπόγεια και στην παρανομία. Τα τατουάζ στη συνέχεια ανακαλύφθηκαν από τους Ευρωπαίους, όταν οι εξερευνήσεις τους έφεραν σε επαφή με τους Πολυνήσιους και τους Ινδιάνους, αλλά θεωρήθηκαν ιδιαιτέρως «εξωτικά» τόσο στις ευρωπαϊκές όσο και στις αμερικανικές κοινωνίες.

Το 1891 ο εφευρέτης Samuel O’Reilly, εξελίσσοντας μια συσκευή του Έντισον, κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το πρώτο ηλεκτρικό μηχάνημα τατουάζ, κάνοντας τα παραδοσιακά εργαλεία των Ιαπώνων… παρελθόν για τη Δύση. Οι Αμερικανοί έκαναν τατουάζ στις γυναίκες τους το… αντικείμενο της εργασίας τους και έτσι εκείνες λειτουργούσαν ούτε λίγο ούτε πολύ ως… κινητές διαφημίσεις!

Επιπλέον, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, στα αμερικανικά τσίρκα απασχολούνταν περισσότερες από 300 γυναίκες με ολόσωμα τατουάζ, κερδίζοντας πάνω από 200 δολάρια την εβδομάδα, ποσό υπέρογκο για τα δεδομένα της εποχής. Τα σχέδια των τατουάζ, που ήταν κυρίως λουλούδια και ζώα, άλλαξαν εντελώς μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτυπώνοντας από εκεί και πέρα την ανδρεία και τη γενναιότητα του πολέμου στο σώμα.

Από τότε μέχρι σήμερα, τα περίφημα «μανίκια» αλλά και τα πολύχρωμα ολόσωμα τατουάζ δίνουν και παίρνουν στη σύγχρονη κοινωνία, με τις γυναίκες να συνεχίζουν με την ίδια ένταση να εφαρμόζουν τη δερματοστιξία σε ολόκληρο το σώμα τους.