~Το πιο γλυκό πένθος!

Σίγουρα για πολλούς από μας, η φράση ''Το πιο γλυκό πένθος'' θα ακούγεται οξύμωρο.

Και είναι φυσιολογικό...Όμως για μας τους Χριστιανούς, είναι κάτι πρωτόγνωρο! Πρωτόγνωρο κι ας συμβαίνει κάθε Μεγάλη Εβδομάδα...κι αυτό γιατί δεν βρισκόμαστε κάθε φορά στην ίδια φάση, σωματική και ψυχολογική. Και όλο αυτό το πένθος που επισκιάζει τις ψυχές μας είναι γλυκό γιατί ο Αγαπημένος μας ξέρουμε πως θα αναστηθεί και πως μέσα από την Ανάσταση Του, μας λυτρώνει από την φθορά και τον θάνατο που η αμαρτία προκαλεί...

Εύχομαι η φετινή Μ.Βδομάδα να είναι αγιαστική και σωτήρια για όλους μας και για τον καθένα ξεχωριστά. Ας τον τιμήσουμε στον ναό και όχι βλέποντας απλά το θείο πάθος του στην τηλεόραση... Θα είναι εκεί κάθε μέρα, σε κάθε γεγονός και θα περιμένει να του εναποθέσουμε κάθε λύπη, κάθε αμαρτία μας για να την εξαλείψει με το Θείο Πάθος, τον Θάνατο και την Ανάστασή Του...

Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση σε όλους! 

~Μια Μεγάλη Καρδιά Γεμίζει Με Ελάχιστα!

O άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις. Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση αλλά και στόχο, η ωριμότητα, δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη. Αν τα αντίθετα στο σύμπαν, στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα, του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο, της φουρτούνας στη νηνεμία, όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες, στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας συνεχώς γρονθοκοπούνται. 

Ο πόλεμος με τον μισητό, μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του, την απογοήτευση της αδυναμίας του έξω. 

Την αυτοτιμωρία που αισθάνεται πως διψά τη μετατρέπει σε τιμωρία κατά άλλου. Για άλλη μια φορά να ρίξει το φταίξιμο μακριά, σαν ασθένεια μολυσματική, σαν βρόμικο ρούχο, να γλιτώσει απ? την αυτομομφή και τη φριχτή ενοχή. Και όσο πιο απλός και αγαθός είναι ο απέναντι, τόσο θα του θυμώνει, όπως θυμώνουμε με τον καθαρό καθρέφτη μας όταν τον κοιτάμε και μας στέλνει πίσω, ως είδωλο, ένα τέρας. 

Υπάρχουν πλάσματα τόσο καθαρά που μας φτιάχνουν καθρέφτη, χωρίς να μιλούν, χωρίς να κάνουν τίποτα εξαιρετικό.Μόνο με το βλέμμα, με το χαμόγελο, με τη λάμψη που έρχεται από μέσα τους. Κάποιοι αναζητούν να πλησιάσουν τέτοια πρόσωπα, να καθρεφτιστούν, και κάποιοι τρέχουν μακριά τους, συκοφαντώντας τα, μέσα στο μυαλό τους έστω, για δικαιολογία.

Της Μ. Βαμβουνάκη!

Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα...

Εντυπωσιακά πορτραίτα χρησιμοποιώντας ανθρώπους!!!

Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Craig Alan δημιουργεί μοναδικά πορτραίτα χρησιμοποιώντας ανθρώπους ως pixels. Μερικά από τα πιο διάσημα κομμάτια του περιλαμβάνουν την Marilyn Monroe, τον John F. Kennedy, το άγαλμα της Ελευθερίας, αλλά και το εντυπωσιακό πορτραίτο της Audrey Hepburn από το Breakfast at Tiffany’s.

Δείτε Περισσότερα: http://www.otherside.gr/2012/03/entupwsiaka-portraita-xrisimopoiwntas-anthrwpous/#ixzz2RJ4XBGIZ

~Παγκόσμια μέρα Βιβλίου!!!

Χρόνια πολλά........!!!

Στις 23 Απριλίου 1616 έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων: ο ισπανός συγγραφέας του Δον Κιχώτη Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και ο άγγλος δραματουργός Γουίλιαμ Σέξπιρ. Με αφορμή το διπλό αυτό γεγονός, η UNESCO έχει καθιερώσει την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου.

Στην Καταλονία, την ημέρα αυτή εορτάζεται η Μέρα των Βιβλίων και των Ρόδων, μία τοπική παραλλαγή της Γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, που συνδυάζεται με την εορτή του προστάτη της περιοχής, Αγίου Γεωργίου. Με το σύνθημα «Ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα», ο άνδρας θα χαρίσει στην αγαπημένη του ένα τριαντάφυλλο κι αυτή θα του το ανταποδώσει με ένα βιβλίο.

Στο επίκεντρο των εκδηλώσεων, ο περίφημος δρόμος της Βαρκελώνης «Λα Ράμπλα», η πιο ζωντανή γωνιά της πόλης, «ο μόνος δρόμος, που δεν ήθελα να τελείωνε ποτέ», όπως είχε πει κάποτε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτιμάται ότι μόνο την ημέρα αυτή διακινούνται στην Βαρκελώνη 500.000 βιβλία και 4 εκατομμύρια τριαντάφυλλα.

Διαβάστε περισσότερα:http://www.sansimera.gr/worldays/17#ixzz2RFyWyNNE

Και μιας και σήμερα είναι τέτοια μέρα, είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσουμε ένα καινούριο βιβλίο (εγώ αυτό πρόκειται να κάνω...ένα βιβλίο που μου χαρίστηκε για τα γενέθλια μου από ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο!), ή και να συνεχίσουμε αυτό που ήδη έχουμε στα χέρια μας!!!

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

~Για καλή Εβδομάδα

People who are crazy enough to think they can change the world, are the ones who do...

I Can Change The World...

Καλή Εβδομάδα...

#Βαμβουνάκη: Η πιο σίγουρη μέθοδος για να ξαναβρείς τη χαρά σου...

Η πιο σίγουρη μέθοδος για να ξαναβρείς τη χαρά σου...

Μια απ΄τις μεγαλύτερες "επεξεργασίες θλίψης" είναι να σκαλίζουμε συνεχώς τα κακά που μας έχουν κάνει ή τα καλά που δε μας έχουν κάνει οι γύρω μας. Είναι απ'τις πιο δημοφιλείς σκέψεις, όταν καθόμαστε μόνοι, και η οργή που σιγά-σιγά ανάβουν, το σαράκι του ναρκισσιστικού παραπόνου, η αρνητική ένταση και, στο τέλος, η κατάπτωση δεν έχουν τελειωμό.

Θυμάμαι τον π.Μάρκελλο Καμπάνη [...] να λέει: "Μη θέλεις και μη λες τι πρέπει οι άλλοι να κάνουν για σένα. Πρώτα εσύ κάνε αυτό που πρέπει οι άλλοι να κάνουν για σένα. Το Ευαγγέλιο δε μας λέει τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι για μας, ο Χριστός μας μας λέει τι πρέπει να κάνουμε εμείς καθημερινά στους άλλους. Και θα'ρθει η ώρα που αυτό που δίνεις θα σου επιστραφεί. Ό,τι και όσο έδωσες, θα το εισπράξεις. Να είστε σίγουροι! Μπορεί να μην το εισπράξεις από εκείνον που θέλεις εσύ, θα το εισπράξεις, όμως, από αλλού και με άλλο τρόπο".

Να προσφέρω μια μικρή χαρά σε άλλον... Είναι η πιο σίγουρη μέθοδος να ξαναβρώ κι εγώ τη χαρά μου.

απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Χορός μεταμφιεσμένων", εκδ. Ψυχογιός

# Λειβαδίτης και πάλι...

Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά-κοντά,
για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.

~ Τάσος Λειβαδίτη

ς

# Της Μάρως Βαμβουνάκη

Οι σπουδαίοι έρωτες, οι σπουδαίες μοναξιές, οι σπουδαίες ελευθερίες θέλουν αίμα...

~Μάρω Βαμβουνάκη

Μια υπέροχη συνέντευξη από την Μ. Βαμβουνάκη, με λόγο μεστό που σε βάζει σε σκέψεις!
Καλή Ακρόαση!

Κάνε τον πόνο τέχνη!!!

Κάνε τον πόνο τέχνη- 'The Dad Project'

Τον λένε David. Είναι πατέρας και πεθαίνει. Η διάγνωση: καρκίνος. Μαθαίνοντας ότι σε μερικούς μήνες θα χάσει τον αγαπημένο μπαμπά της, η νεαρή φωτογράφος Briony Campbell παίρνει απόφαση που θα σημαδέψει την σχέση τους και θα τους φέρει πιο κοντά: η Briony θα είναι δίπλα του, με φωτογραφική στο χέρι, για να απαθανατίσει τις τελευταίες μέρες του. «The Dad Project» δεν είναι όμως μία ιστορία για τον θάνατο. Είναι ιστορία αγάπης για ένα σιωπηλό «αντίο» μεταξύ πατέρα και κόρης.

 

Ο φακός της Campbell δεν στρέφεται μόνο στην καθημερινότητα του μπαμπά της καθώς αυτός βρίσκεται στο σπίτι και στο νοσοκομείο. Με στόχο να εκφράσει τι αισθάνεται η ίδια ως κόρη κάνει μερικά αυτοπορτραίτα που μιλάνε από μόνα τους. Πόσο εύκολο είναι όμως να μετατρέπεις τον πόνο σε τέχνη, εκθέτοντας δημόσια μία τόσο προσωπική στιγμή; Και ποιος ο λόγος να το κάνεις; Στην ιστοσελίδα της η Briony Campbell υπογραμμίζει την αρχική αναποφασιστικότητά της να ξεκινήσει το «The Dad Project». Υπήρχε το ηθικό ζήτημα αν αυτό θα ήταν σωστό απέναντι στην οικογένειά της. Με την στήριξη του πατέρα της όμως παίρνει θάρρος να πραγματοποιήσει την ιδέα και «ενσαρκώνει» τον δύσκολο ρόλο της κόρης- φωτογράφου.

 

Στόχος του έργου, σύμφωνα με τη Βρετανίδα, ήταν να κάνει από τις άσχημες στιγμές όμορφες φωτογραφίες που εκπέμπουν γαλήνη και ησυχία. Ίσως αυτός ήταν ένας δημιουργικός και θετικός τρόπος να αντιμετωπίσει την κατάσταση και να ξεφύγει κάπως από την θλίψη που την έπνιγε.«Κάθε φορά που η σκέψη για τον καρκίνο βασάνιζε το μυαλό μου, τραβούσα φωτογραφίες. Αν δεν μπορούσα να κοιμηθώ, τραβούσα φωτογραφίες. Τραβούσα φωτογραφίες κι αυτό με έκανε ευτυχισμένη.» αναφέρει η Briony. Η τέχνη τελικά γιατρεύει και η δουλειά πάνω στο project φαίνεται πως έπαιξε τον ρόλο του αναισθητικού.

Παρά την πολύ προσωπική φύση του θέματος αυτής της φωτοϊστορίας, «The Dad Project» έχει τι να πει στο ευρύ κοινό. Η Briony Campbell βρήκε την δύναμη να μιλήσει μέσω του έργου της, ανοιχτά και ειλικρινά, για την απώλεια, κάτι για τον οποίο δεν ξέρουμε να μιλάμε. Γιατί; Διότι από μικρά έχουμε μάθει πως η ευτυχία είναι για να μοιράζεται, ενώ ο πόνος για να κρύβεται.

*Στον παππού μου Κ. που δεν φωτογράφισα.

Περισσότερες φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο «Saying goodbye with my camera» δείτε στο site της Briony Campbell.

Κριστίνα Σλάβοβα
http://storybox.gr/index.php/culture/photography/151-kane-ton-pono-texnh-the-dad-project

~Η αγάπη είναι δώρο...

Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα.

Προσφέρεται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν.

Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε…

Λέο Μπουσκάλια

Του Τάσου Λειβαδίτη!

Γιατί σιγά σιγά γίνεται αγαπημένος...

Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις
περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας.
"Πώς γίνεται αυτό;" ρώταγες.
Μα ήταν τόσο απλό αφού μ’ αγαπούσες.

~Για μια γυναίκα...

~Για τα παιδιά του δρόμου...

Σαν σήμερα,12 του Απρίλη...

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου (International Day for Street Children) καθιερώθηκε το 2011, με πρωτοβουλία του Consortium for Street Children (CSC), μιας διεθνούς μ.κ.ο. με έδρα το Λονδίνο και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Απριλίου.

Στόχος της Ημέρας είναι να φέρει στο προσκήνιο τα προβλήματα των παιδιών του δρόμου, που περιφέρονται μόνα και έρημα χωρίς γονική υποστήριξη στις μεγαλουπόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου και όχι μόνο, αλλά και να υπενθυμίσει στους κρατούντες ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί νομική δέσμευση για τις χώρες που την έχουν υπογράψει.

Στην Ελλάδα, μέλη της CSC είναι οι μ.κ.ο. Πράξις και Άρσις.

Το θέμα όμως, για να μην ξεχνιόμαστε είναι πως δεν αρκεί να θεσπίσουμε μια ακόμη παγκόσμια μέρα που θα προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών, αλλά να προχωρήσουμε σε πράξεις...

Αυτό είναι πολιτισμός...

Την καλημέρα μου... 

Νηστίσιμο Κέικ Σοκολάτας...έτσι ξεπερνάμε τις λιγουρίτσες μας!

~Νηστίσιμο Κέικ Σοκολάτας

Μιας και μας έπιασαν τα μεράκια μας και μιας και έχουμε και κάτι μικρές λιγουρίτσες, σκέφτηκα να κάνω ένα σοκολατένιο κέικ. Αυτή η συνταγή είναι νηστίσιμη, μιας και διανύουμε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής...

Τι θα χρειαστούμε:

3/4 φλ. σπορέλαιο

2 φλ. ζάχαρη
3,5 φλ. αλεύρι
2 φλ. νερό (θερμοκρασία βρύσης)
3 κ.σ. ξύδι
6 κ.σ. κακάο
1 κ.γ. αλάτι
2 βανίλιες
2 κ.γ. σόδα μαγειρική

Για το γλάσο:
1 φλ. ζάχαρη άχνη
3 κ.σ. κακάο
1 κ.γ. σπορέλαιο
3 κ.σ. νερό

Τρόπος παρασκευής:

Αρχικά προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Χτυπάμε όλα τα υλικά στο μίξερ και ρίχνουμε το μείγμα στο ταψάκι μας ή στην φόρμα.

Ψήνουμε για 40' λεπτά

Για το γλάσο απλά ανακατεύουμε τα υλικά και το περιχύνουμε στο κέικ όταν το ξεφορμάρουμε...

Μικρά tips:

Πάντα λαδώνουμε και αλευρώνουμε την φόρμα ή το ταψί μας.

Συνήθως τα νηστίσιμα κέικ επειδή είναι αρκετά υγρά, είναι προτιμότερο να τα ψήνουμε σε ταψί αντί σε φόρμα του κέικ για να μην μας σπάσει!

Μπορούμε στο μείγμα μας να βάλουμε κανέλα, ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού. Ταιριάζει υπέροχα με την σοκολάτα!

Επίσης μπορούμε να αντικαταστήσουμε το ένα από τα δύο ποτήρια νερού με χυμό πορτοκαλιού!

Για να βεβαιωθούμε ότι το κέικ μας έχει ψηθεί, βυθίζουμε ένα μαχαίρι στο κέικ. Αν όταν βγει έχει πάνω του κολλημένη ζύμη, το κέικ δεν είναι ακόμα έτοιμο.

Ένας καλός τρόπος να ξεκινήσετε την ημέρα σας...ένα κομμάτι κέικ και ένας ζεστός καφές είναι ότι πρέπει...

Καλή επιτυχία!!!

Αυτός ο μήνας να ναι ο πιο γλυκός...

~Καλό Μήνα αγαπημένοι μου...

Ο Απρίλιος είναι ο αγαπημένος μου μήνας, για τον λόγο ότι εγώ και πολλοί από τους αγαπημένους μου έχουμε τα γενέθλια μας...
Είναι καταμεσής της άνοιξης και πάντα γεμάτος αρώματα και μοσχοβολιές...
Το μόνο που σας εύχομαι είναι να είναι ο πιο γλυκός μήνας ή τουλάχιστον να σας φέρει λιγάκι πιο κοντά στους στόχους σας...

Καλωσόρισες!